«Μέχρι που ανέτειλε εκείνη η διαβολεμένη μέρα. Όταν το κρώξιμο ενός κορακιού σήμανε παράδοξα το ξημέρωμά της, σχεδόν το ευγνωμονούσα που με τράβηξε έξω από τον κόσμο ενός ακόμα αλλόκοτου ονείρου. Μόλις όμως ξύπνησα αντικρίζοντας το καχεκτικό, κατάμαυρο πτηνό, με μάτια κατακόκκινα από την όποια αρρώστια το είχε καταβάλει, αμφέβαλλα αν πράγματι είχα δραπετεύσει από τον εφιάλτη.
Χτυπούσε με το ράμφος του το τζάμι και ένιωθα το ετοιμοθάνατο βλέμμα του να με παρατηρεί καθώς σηκωνόμουν από το κρεβάτι. Πλησίασα στο παράθυρο, όμως πριν προλάβω να το διώξω άνοιξε το ράμφος του και μαζί με το απόκοσμο κρώξιμό του ελευθέρωσε και ριπές από πηχτό, βαθυκόκκινο αίμα. Τις κοίταζα αποσβολωμένος καθώς κολλούσαν πάνω στο γυαλί και σταδιακά έλιωναν και ενώνονταν σε ακανόνιστα μοτίβα, ενώ με κάθε κρώξιμο το τζάμι έδειχνε να αιμορραγεί σαν στέρνο που το διαπερνούσαν σκάγια. Ήταν ένας οιωνός θανάτου τόσο ανελέητος, που ούτε στην έκρηξη του αισχρότερου μίσους μου δεν θα ευχόμουν σε εχθρό μου.
Το κοράκι ξεψύχησε στο περβάζι του παραθύρου μου, με τα μάτια του ανοιχτά να με καρφώνουν με το γυάλινο, νεκρικό τους βλέμμα.»
Απόσπασμα από το διήγημα «Ο Τελευταίος Υπνωτισμός». Θα το βρείτε στην ανθολογία «Κόκκινος Θάνατος: Ιστορίες εμπνευσμένες από το έργο του Ε. Α. Poe» των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές.
«Να σου πω τι πραγματικά είναι ο χρόνος; Φυλακή. Ένα κελί που σε κάθε χτύπημα του λεπτοδείκτη οι τοίχοι του στενεύουν, σε απειλούν, σε αγγίζουν και ύστερα σε συμπιέζουν, σε πνίγουν. Και εκείνο το τελευταίο δευτερόλεπτο που σε χωρίζει από την ολοκληρωτική συντριβή, την στιγμή που νιώθεις τα κόκαλά σου έτοιμα να σπάσουν στα δύο σαν οδοντογλυφίδες, τότε μόνο οι τοίχοι επιστρέφουν στις αρχικές τους αποστάσεις, για να επαναλάβουν το αρρωστημένο τους παιχνίδι όταν έρθει ξανά η ώρα.
Όσοι έρχεστε εδώ, είστε αυτοί που καταφέρατε να σπάσετε τις αλυσίδες του. Δραπέτες του χρόνου σας αποκαλώ και σας ζηλεύω, γιατί εγώ με τις δειλές επιλογές μου, δε θα φτάσω ποτέ στην γραμμή του τέλους. Αν και εσένα τολμώ να πω ότι σε λυπάμαι.»
Απόσπασμά από το διήγημα «Το Τίμημα του Ειδώλου». Θα το βρείτε στην ανθολογία «Το Έπος της Φαντασίας: Αδιέξοδο» των εκδόσεων iWrite.
«Πνιγόταν από λασπερά νερά σε κάθε σπασμωδική προσπάθεια ν’ ανασάνει. Ένιωθε την πίεση στους βολβούς των ματιών του, την άκουγε στο βουητό που σφυρηλατούσε τα μηνίγγια του. Και όταν η όρασή του θόλωσε σ’ ένα απέραντο γλοιώδες πράσινο, τα χέρια που τον κρατούσαν κάτω από την επιφάνεια χαλάρωσαν τη λαβή τους. Αναδύθηκε, όμως δεν μπορούσε ν’ ανασάνει. Δύο σαπρά χέρια έσφιγγαν το λαιμό του. Το τελευταίο που είδε ήταν την έκλειψη να σβήνει την σελήνη…»
Απόσπασμα από το διήγημα «Ζαλθόρ». Θα το βρείτε στην ανθολογία «Στα Σύνορα του Τρόμου» των εκδόσεων Άλλωστε.
Το Blog μου
Ιδέες, απόψεις και ιστορίες για όσους βλέπουν στη λογοτεχνία το ίδιο σκοτάδι με μένα, αλλά και για όσους θα ήθελαν να το γνωρίσουν…
Από εδώ ξεκίνησαν όλα...
Proof Reading
Λογοτεχνική επιμέλεια και συμβουλές.
Editing
Γραμματική και συντακτική διόρθωση κειμένου.
Translation
Μεταφράσεις από Αγγλικά και Γαλλικά σε Ελληνικά και από Ελληνικά σε Αγγλικά.
Copywriting
Κειμενογράφηση και υπηρεσίες ghost writing.